Έφυγε το Σάββατο, 26 Αυγούστου 2023, από τη ζωή, σε ηλικία 68 ετών, η Ελένη Νικοδήμου, πρώην αθλήτρια των μεσαίων αποστάσεων, σκορπώντας τη θλίψη στον χώρο του στίβου, σε Κύπρο και Ελλάδα και των οικείων της βέβαια. Η αείμνηστη Ελένη, με καταγωγή από την Άλωνα, κατέρριψε τρεις φορές το παγκύπριο ρεκόρ στα 1.500μ., φτάνοντάς το στα 4:51.8, ούσα η κάτοχός του για τέσσερα χρόνια (1973-77). Περιγραμματικά αναφέρουμε ότι ήταν πρωταθλήτρια στα 800μ. και 1.500μ., υπήρξε πανελληνιονίκης, εκπροσώπησε και την Εθνική Ελλάδας, σπουδάζοντας Οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ, όμως δεν την έκαναν δεκτή στη Γυμναστική Ακαδημία, λόγω ύψους, κάτι που την πίκρανε αρκετά, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει την άλλη μεγάλη της αγάπη, σπουδάζοντας Ζωγραφική στο Παρίσι, γνωρίζοντας την καταξίωση… Ο πρόεδρος, ο γενικός διευθυντής και το Διοικητικό Συμβούλιο της ΚΟΕΑΣ εκφράζουν τα ειλικρινή τους συλλυπητήρια στην οικογένεια της εκλιπούσας. Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή της.
Πιο κάτω σάς παραθέτουμε, το κείμενο που δημοσίευσε λίγες ώρες μετά το άκουσμα της απώλειας της σημαντικής προσωπικότητας Ελένης Νικοδήμου, η ιστοσελίδα της εφημερίδας «ο Φιλελεύθερος». «Τα τελευταία τρία χρόνια αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα υγείας. Μόλις πριν από λίγες μέρες πρόλαβε να δει τυπωμένο, από τις εκδόσεις Κουκκίδα – Αιγαίον, το αυτοβιογραφικό της βιβλίο «Ταξίδι στη Βροχή», κριτική για το οποίο δημοσιεύει αύριο Κυριακή ο «Φιλελεύθερος». Η Ελένη Νικοδήμου ήταν εξέχον και πολύ κοινωνικό μέλος της καλλιτεχνικής κοινότητας της Λευκωσίας τα τελευταία 30 χρόνια, από το 1993 που επέστρεψε στην Κύπρο από το Παρίσι όπου ζούσε. Γεννήθηκε στο χωριό Άλωνα το 1955 και πριν γίνει καλλιτέχνης υπήρξε αθλήτρια του στίβου και πανελληνιονίκης, ενώ αρχικά σπούδασε οικονομικές επιστήμες στην Ανώτατη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών της Αθήνας. Παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής και σκηνογραφίας.
»Το 1978 πήγε από την Αθήνα στο Παρίσι και σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική στην Ecole Nationale Superieure des Beaux Arts του Παρισιού. Μετά από δυο χρόνια πήρε υποτροφία από το Γαλλικό κράτος και επελέγη ή προσκλήθηκε για διάφορες (ομαδικές) εκθέσεις εκπροσώπησης της Σχολής ή άλλων πολιτιστικών φορέων. Το 1983 ολοκλήρωσε τις σπουδές και το 1985-86 πήρε υποτροφία του Ιδρύματος Λεβέντη (Παρίσι). Το 1986 της απονεμήθηκε το 1ο Βραβείο Matisse της γαλλικής πρεσβείας στη Λευκωσία. Στην περίοδο 1981-84 εργάστηκε στη Cite International des Arts (Παρίσι).
»Πραγματοποίησε την πρώτη της ατομική έκθεση στο Παρίσι (1982). Ακολούθησαν ατομικές εκθέσεις στη Λευκωσία και την Αθήνα (1983), στο Παρίσι (1985) και Λευκωσία (1986). Εξέθεσε έργα της επίσης σε χώρες όπως η Σουηδία, οι ΗΠΑ και η Πορτογαλία. Έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές σε Γαλλία, Ελλάδα, Κύπρο, Γερμανία, ΗΠΑ, Ιταλία, Ιαπωνία κ.α. Το 1985 είχε το προνόμιο αγοράς έργων της από το Γαλλικό Κράτος. Μετά από 20 χρόνια στη Γαλλία επέστρεψε το 1993 στην Κύπρο και ζούσε σε σπίτι που αγόρασε στην περιοχή του Αγίου Ανδρέα, στη Λευκωσία.
Αναρτήσεις – Ανακοινώσεις
Σε ανάρτησή της, η Υφυπουργός Πολιτισμού Λίνα Κασσιανίδου σημειώνει τα εξής: «Αποχαιρετούμε την Ελένη – ήταν μέλος της οικογένειάς μας. Θυμάμαι σαν χθες την μέρα που ήρθε στο σπίτι μας ένα μεσημέρι τη δεκαετία του 1980 για να μιλήσει με τη μαμά μου για την πρώτη της έκθεση στην Γκαλερί. Μου είχε κάνει τόση εντύπωση η ενέργεια αυτής της γυναίκας! Αυτή την ενέργεια την αποτύπωνε στα έργα της κα αυτά θα μας τη θυμίζουν για πάντα. Γιατί όταν θυμάσαι τους ανθρώπους αυτοί μένουν ζωντανοί…»
Σε ανακοίνωσή της η γκαλερί Γκλόρια σημειώνει: «Στην Γκαλερί Γκλόρια έκανε η Ελένη την πρώτη της έκθεση στην Κύπρο και από τότε ήταν μέλος της οικογένειας μας. Πριν από λίγο μάθαμε τα χειρότερα νέα. Πώς να αποχαιρετήσεις ένα άνθρωπο όπως την Ελένη; Πώς να αποχαιρετήσεις ένα μέλος της οικογένειας σου; Τα λόγια είναι πολύ φτωχά για να περιγράψουν την προσωπικότητα της Ελένης. Στα έργα της καταγράφεται το ταλέντο της και η δύναμη της ψυχής της. Η Ελένη δεν είναι πια μαζί μας. Τα έργα της και το βιβλίο της όμως, είναι και θα είναι ένα σταθερό σημείο αναφοράς και θα είναι πάντα εδώ να μας την θυμίζουν. Ο καλλιτεχνικός κόσμος είναι πολύ φτωχότερος σήμερα. Εμείς οι φίλοι της και οι δικοί της άνθρωποι θα την έχουμε πάντα στην καρδιά μας, γιατί φωτεινοί άνθρωποι σαν την Ελένη αφήνουν ανεξίτηλο σημάδι στις ψυχές μας. Αιωνία σου η μνήμη Ελένη μας».
«Ταξίδι στη Βροχή»
Το ποια είναι το λέει στο βιβλίο της – αλλά δεν λέει μόνο αυτό. Μιλά για το χωριό της την Άλωνα, για τους ανθρώπους του, τη ζωή, τις αγωνίες και τα πάθη τους, ζωγραφίζοντας όλα αυτά άλλοτε φωτεινά όπως ο Turner ή ο Van Dyck, άλλοτε δραματικά όπως ο Goya ή ο Munch, με λέξεις όμως, βουτώντας το πινέλο της γραφής της στα έντονα χρώματα της κυπριακής φύσης, αλλά και στο κιαροσκούρο της μνήμης της.
«Βυθίζεται στους ίσκιους της ζωής της με δύναμη, χιούμορ και σαρκασμό, χωρίς να χαρίζεται σε κανένα, ούτε στον εαυτό της. Πάντα αθυρόστομη, μιλά χωρίς περιστροφές, και μέσα στον λόγο της ανιχνεύει κανείς τη γενναιότητα του ανθρώπου που δεν σταματά να αναζητά την ανθρωπιά και που ρίχνεται στη ζωή χωρίς να υπολογίζει το ρίσκο. Ευαίσθητη και τρυφερή, αφήνει το παιδί μέσα της να παρατηρεί και να κρίνει τα πάντα με αυτή την πρωτόγονη ειλικρίνεια που δεν την εγκατέλειψε ποτέ. Οι αναμνήσεις της από τα παιδικά της χρόνια, την Αγγλοκρατία, τον αθλητισμό, από την Αθήνα και την εξέγερση του Πολυτεχνείου, την Εισβολή, τις σπουδές της στο Παρίσι, συνθέτουν το χρονικό μιας εποχής της Κύπρου, το χρονικό της Ελένης, της κόρης του μουχτάρη της Άλωνας».
«Η αθλήτρια που έγινε ζωγράφος»
Ο ιστορικός – συγγραφέας Χρύσανθος Χρυσάνθου είχε κάνει το δικό του αφιέρωμα στην αείμνηστη Ελένη Νικοδήμου, στην εφημερίδα «ο Φιλελεύθερος», στις 8 Μαΐου 2022, με τίτλο «Ελένη Νικοδήμου: η αθλήτρια που έγινε ζωγράφος». Ολόκληρο το κείμενο μπορείτε να το διαβάσετε στο… https://www.philenews.com/eidiseis/article/529486/eleni-nikodimou-i-athlitria-pou-egine-zografos/
