Φαεινό παράδειγμα και υπόδειγμα για την περιλάλητη διά βίου άθληση, αποτελεί ο βετεράνος πρωταθλητής μας, Χάρης Δημητρίου. Ο Χάρης είναι βετεράνος, μα όχι απόμαχος, όπως έδειξε περίτρανα στο πρόσφατο Βαλκανικό Πρωτάθλημα Στίβου των παλαιμάχων (Masters), στο Τσέλιε της Σλοβενίας, όπου κατέκτησε δύο αργυρά μετάλλια στους δρόμους ταχύτητας (16.82 στα 100 και 37.05 στα 200 μέτρα). Πρόκειται για εκπληκτική επιτυχία, για έναν βετεράνο 77 ετών!
Ο γεννηθείς στην Αμμόχωστο, το 1941, Χάρης Δημητρίου, ήταν και είναι η επιτομή του αθλητή-πρωταθλητή-τζέντλεμαν. Σεμνός χαρακτήρας και ιδιαιτέρως αγαπητός, είχε προδιαγραφές διεθνούς τετρακοσιάρη σε εποχές δύσκολες για τους αθλητές μας. Πανύψηλος δρομέας, «στεγνός», με μεγάλο διασκελισμό, ξεσήκωνε τους φιλάθλους, καθώς έτρεχε με όμορφο στυλ, αεράτο. Πέτυχε τις πρώτες του διακρίσεις σε σχολικούς αγώνες, και με τον ΓΣΕ σε εφηβικούς, στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Άφησε τον πρωταθλητισμό όταν πήγε για σπουδές στις ΗΠΑ, επέστρεψε, όμως, στα κουλουάρ σε «μεγάλη» ηλικία (27 ετών) και διέπρεψε. Αναδείχθηκε τρεις φορές παγκυπριονίκης στα 400 μέτρα (1968, 1969, 1970), πανελληνιονίκης το 1969 και αργυρός νικητής την ίδια χρονιά στους Βαλκανικούς Αγώνες. Το 1969 πέτυχε ατομικό (και παγκύπριο) ρεκόρ (47.8). Ήταν η καλύτερη επίδοση στην Ελλάδα, την οποίαν εκπροσώπησε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου, στο στάδιο «Γ. Καραϊσκάκης», τόσο στα 400 μέτρα, όσο και στη σκυταλοδρομία 4Χ400μ. Ο Δημητρίου, που συνέβαλε δις στη δημιουργία πανελληνίου ρεκόρ στη μεγάλη σκυταλοδρομία, κέρδισε με την ομάδα του ΓΣΕ και δύο χάλκινα μετάλλια στο αγώνισμα σε Πανελλήνιους Αγώνες. Ένα το 1968 και ένα στην τελευταία χρονιά που έκανε πρωταθλητισμό (1973) σε ηλικία 32 ετών.
