Τη φετινή χρονιά η Ολίβια Φωτοπούλου έχει «σπάσει» τα χρονόμετρα. Η ταχύτητά της τη συγκαταλέγει στις κορυφαίες σπρίντερ της Ευρώπης, ιδιαίτερα στα 200μ., τα οποία έτρεξε μέχρι στιγμής τρεις φορές κάτω από τα 23 δευτερόλεπτα. Στην κατοχή της κρατά τα παγκύπρια ρεκόρ στον κλειστό στίβο, έχοντας τρέξει τα 60μ. σε 7.26 και τα 200μ. στα 23.44. Στον ανοικτό στίβο έχει την τρίτη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών στα 100μ. με 11.34 και τη δεύτερη στα 200μ. με 22.71. Χρόνους τους οποίους σημείωσε στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ομάδων στην Πολωνία και τους οποίους μπορεί να βελτιώσει στη διάρκεια της χρονιάς.
Η Ολίβια Φωτοπούλου σπούδασε μαζί με τη δίδυμη αδελφή της Φίλιππα, στην Αλαμπάμα των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και μετά την επιστροφή τους στην Κύπρο, αποφάσισαν το 2019 να μετακομίσουν στη Βαλένθια, η οποία έγινε η αθλητική τους στέγη. Τον Μάιο του 2022 η Ολίβια πήρε την απόφαση για το επόμενο βήμα στην καριέρα της, κι έτσι βρέθηκε στην Αθήνα και στην ομάδα του Κώστα Βογιατζάκη. Από το πρώτο διάστημα της συνεργασίας τους φάνηκε πως το «γλυκό έδεσε» και πως η συνεργασία αυτή φαντάζει ως η πιο ιδανική για να οδηγήσει την Ολίβια σε άλλες ταχύτητες και να την ανεβάσει επίπεδο. Τα τελευταία χρόνια, μάλιστα, με τις επιδόσεις της κατάφερε να εξασφαλίσει συμμετοχή σε σημαντικές διεθνείς διοργανώσεις, όπως το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού (2021 Τόρουν, 2023 Κωνσταντινούπολη), το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κλειστού (2022 Βελιγράδι), τα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα ανοικτού (2018 Βερολίνο, 2022 Μόναχο) και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ανοικτού (2022 Όρεγκον). Ως μεγαλύτερη επιτυχία της σε αυτές τις σπουδαίες διοργανώσεις θεωρείται η 12η θέση στα 200μ. του Ευρωπαϊκού στο Μόναχο την περσινή χρονιά, κάτι το οποίο τής ανέβασε και την ψυχολογία και την αυτοπεποίθηση.
Τη φετινή χρονιά είναι πολύ κοντά στο να κερδίσει την παρουσία της στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Βουδαπέστης στα 200μ., κάτι που αναμένεται να επικυρωθεί πολύ σύντομα. Ιδιαίτερα μετά το 22.71 στην Πολωνία, επίδοση που της χάρισε το αργυρό μετάλλιο στους Ευρωπαϊκούς Αγώνες. Ωστόσο, ο μεγαλύτερος στόχος και όνειρο για την Ολίβια Φωτοπούλου είναι η συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024. Το Παρίσι δεν φαντάζει μακριά για την πρωταθλήτριά μας, φτάνει από την 1η Ιουλίου, όταν θα αρχίσουν να μετράνε τα όρια και οι επιδόσεις, να κάνει ακόμα πιο γρήγορες κούρσες, ιδιαίτερα στα 200μ.
Με την Ολίβια Φωτοπούλου είχαμε μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση, στην οποία μάς ανοίγει την καρδιά της και μας μιλά για σημαντικά πράγματα στη ζωή της (προσωπική και αθλητική) και ωριμάζοντας πια ως άνθρωπος, ξέρει τι είναι αυτό που θέλει πραγματικά. Δεν διστάζει, μάλιστα, να απονείμει τα εύσημα στην ίδια, γιατί δεν πέρασε ρόδινα όλα αυτά τα χρόνια, αλλά πάλεψε -ακόμα και σε αντίξοες συνθήκες- έπεσε, σηκώθηκε και βγήκε νικήτρια!
Από την περσινή χρονιά μπήκες στην ομάδα του Κώστα Βογιατζάκη. Φέτος, έκανες μαζί του την πρώτη ολοκληρωμένη προετοιμασία και ήδη έχεις καταρρίψει τα παγκύπρια ρεκόρ στον κλειστό στίβο (60μ., 200μ.) και έχεις βελτιώσει τις επιδόσεις σου στα 100μ. και εντυπωσιακά στα 200μ. Με αυτήν την επισήμανση, θα ήθελα να μου πεις:
Ερ.: Τι είναι αυτό που άλλαξε στην προπόνησή σου ο κ. Βογιατζάκης και τρέχεις τόσο γρήγορα; Πώς είναι η μεταξύ σας συνεργασία;
«Φέτος έχω κάνει την πρώτη ολοκληρωμένη προετοιμασία με τον προπονητή μου Κώστα Βογιατζάκη και από τον κλειστό φάνηκε ότι είμαι σε μια τρομερή φυσική κατάσταση. Έχουμε δουλέψει αρκετά με την τεχνική και το κυριότερο με την ταχύτητά μου. Στην αθλητική μου καριέρα έχω αλλάξει τέσσερις χώρες και πέντε προπονητές και μόνο ο Βογιατζάκης δεν έχει φοβηθεί να βάλει ένταση στην προπόνησή μου. Με ζόρισε αρκετά για να καταφέρω να αντέχω στους αγώνες, να κάνω πολλές κούρσες σε υψηλή ένταση και να μπορέσω κι εγώ με τη σειρά μου να βρίσκομαι ανάμεσα στις κορυφαίες του κόσμου.
»Για εμένα η επικοινωνία στην προπόνηση είναι το παν, και με τον προπονητή μου έχουμε άψογη επικοινωνία. Ως αθλήτρια είμαι τελειομανής και δεν παραπονιέμαι, σκύβω το κεφάλι και δουλεύω σκληρά. Γνωρίζω ότι θα κουραστώ, θα πονέσω, αλλά πάντα έχω στο μυαλό μου τον κύριο μου στόχο, τη συμμετοχή μου στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο προπονητής μου πιστεύει πολύ σε εμένα και μου το έχει αποδείξει πάρα πολλές φορές και είμαι πολύ ευγνώμων, γιατί είναι ο πρώτος προπονητής που δούλεψε μαζί μου για να φτάσω στον στόχο μου».
«Δίνω τα περισσότερα εύσημα στην Ολίβια, γιατί προσπάθησε, ρίσκαρε και τα κατάφερε»!
Ερ.: Η βελτίωσή σου οφείλεται και στην αλλαγή στέγης; Δηλαδή, σε βοηθά περισσότερο το να ζεις σε ένα οικείο περιβάλλον όπως η Αθήνα, σε σχέση με τη Βαλένθια;
«Θα πω ότι όταν πήγα στα 18 μου στην Αμερική να σπουδάσω, ωρίμασα αρκετά και έμαθα να προσαρμόζομαι εύκολα. Στη ζωή μου, ρίσκαρα πολλές φορές και είμαι ένας άνθρωπος ο οποίος όταν κάνει μια επιλογή τα δίνει όλα και προσπαθώ αρκετά για να μπορέσω να μάθω και να διευρύνω τις γνώσεις μου. Μου αρέσει να δυσκολεύομαι, γιατί έτσι γνωρίζω καλύτερα τον εαυτό μου. Για παράδειγμα, η δυσκολία που είχα όταν πήγα στην Ισπανία ήταν να μάθω τη γλώσσα, κάτι το οποίο κατάφερα να μάθω μέσα σε δύο μήνες και μπορούσα να μιλήσω αρκετά καλά τα Ισπανικά μου, Επίσης, έμαθα μια νέα γλώσσα που είναι πολύ θετικό για εμένα. Στην Αθήνα έχω το δικό μου διαμέρισμα και έμαθα να ζω μόνη μου, χωρίς το έτερον ήμισυ την αδερφή μου και αυτό με βοήθησε να ωριμάσω ακόμη περισσότερο. Οπότε, πιστεύω ότι εν μέρει η βελτίωσή μου έχει να κάνει με την αλλαγή χώρας, αλλά τα περισσότερα credits θα τα δώσω στον εαυτό μου, στην Ολίβια, στον άνθρωπο που προσπάθησε, ρίσκαρε και τα κατάφερε»!
Ερ.: Για κάθε αθλήτρια παίζει σημαντικό ρόλο και η ψυχολογία. Νιώθεις καλύτερα στο νέο σου περιβάλλον;
«Η ψυχολογία είναι το παν σε έναν αθλητή, ειδικά όταν έχει υψηλούς στόχους. Στην Αθήνα κατάφερα να ηρεμήσω, να χαλαρώσω να εξελιχθώ ως άνθρωπος και έχω δίπλα μου ανθρώπους που με στηρίζουν και με σέβονται. Ένας αγώνας είναι πολύ διαφορετικός από μια προπόνηση, γιατί στον αγώνα είσαι σε εγρήγορση όλη μέρα μέχρι να αγωνιστείς, αλλά στην προπόνηση είσαι πιο χαλαρός. Στην προπόνηση πρέπει το σώμα και το μυαλό να είναι εκεί, δηλαδή, ο αθλητής να είναι συγκεντρωμένος στην προπόνησή του και να μην σκέφτεται άλλα πράγματα. Θεωρώ, ότι η συγκέντρωση παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη προπόνηση και η ψυχολογία στον αγώνα. Στον αγώνα είναι δύσκολο να διαχειριστεί κανείς τα συναισθήματά του, όπως είναι η πίεση και το άγχος, η υπερένταση. Οπότε η συμβουλή μου γι’ αυτό το θέμα είναι ότι χρειάζεται αγωνιστική εμπειρία και ο αθλητής να τα βρει με τον εαυτό του την ώρα του αγώνα».
«Δεν έχω βρει ακόμη το ταβάνι μου»…
Ερ.: Από τη στιγμή που ολοκλήρωσες και τις σπουδές σου στην εμβρυολογία, έχεις αφοσιωθεί περισσότερο στο αθλητικό κομμάτι της ζωής σου, ωριμάζοντας ταυτόχρονα και ως άνθρωπος και ως αθλήτρια;
«Έχω τελειώσει με το θεωρητικό κομμάτι του μάστερ μου, και τον Σεπτέμβριο θα κάνω και το πρακτικό κομμάτι. Ναι, έχω αφοσιωθεί περισσότερο στο αθλητικό κομμάτι και πλέον διαβάζω πιο χαλαρά τα επιστημονικά άρθρα ή τα βιβλία μου. Γενικότερα, μου αρέσει να διαβάζω και να διευρύνω τις γνώσεις μου και θα ήθελα και σε αυτό το κομμάτι της ζωής μου να τα καταφέρω. Ο τομέας που διάλεξα να σπουδάσω είναι ένας τομέας όπου νιώθω ότι με ολοκληρώνει ως άνθρωπο, γιατί νιώθω ότι βοηθάω τους συνανθρώπους μου, ζευγάρια που θέλουν να αποκτήσουν παιδί και θέλουν μια έξτρα βοήθεια. Στο αθλητικό κομμάτι της ζωής μου, θεωρώ ότι ανακάλυψα το ταλέντο μου και δεν έχω ακόμη βρει το ταβάνι μου, έχω να προσφέρω και άλλα πράγματα ακόμα».
Ερ.: Οι εξαιρετικές επιδόσεις σου αποδεικνύουν περίτρανα πόσο σκληρή δουλειά κάνεις και πόσο επαγγελματίας είσαι. Υπάρχει ανταπόκριση σε όλες αυτές τις θυσίες; Θα ήθελες να ζητήσεις κάτι περισσότερο από κάποιους;
«Οι αριθμοί τα λένε όλα και πραγματικά πάλεψα αρκετά για να φτάσω σε αυτό το επίπεδο. Θα ήθελα να ζητήσω από την Ομοσπονδία μου να φέρνει τον προπονητή μου, στους σημαντικούς αγώνες, γιατί έχουμε δουλέψει αρκετά και του αξίζει να είναι κοντά μου».
«Θα ήθελα πολύ ημιτελικό στη Βουδαπέστη»
Ερ.: Τα τελευταία αποτελέσματά σου στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ομάδων ήταν εκπληκτικά. Μάλιστα, το φανταστικό 22.71 στα 200μ., σού χάρισε το ασημένιο μετάλλιο στους Ευρωπαϊκούς Αγώνες, αφού ήταν η δεύτερη καλύτερη επίδοση από όλες τις κατηγορίες. Σε δηλώσεις αμέσως μετά την επικύρωση του μεταλλίου σου, είπες πως δεν το έχεις συνειδητοποιήσει. Τώρα, λίγες ώρες μετά έχεις καταλάβει πόσο σπουδαία είναι η επιτυχία σου; Μοιάζει σαν ένα μετάλλιο σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα… Πώς το αντιλαμβάνεσαι;
«Είναι η μεγαλύτερη επιτυχία μου στη μέχρι τώρα αθλητική μου καριέρα. Έχω συνειδητοποιήσει τι έχω κάνει και έχω αποκτήσει ακόμη μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και θέληση για περισσότερες και σημαντικότερες επιτυχίες. Απέκτησα ακόμη ένα κίνητρο, να καταφέρω να πιάσω το όριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες (σ.σ. 22.57)».
Ερ.: Βρισκόμαστε περίπου στο μέσο της καλοκαιρινής αγωνιστικής χρονιάς. Ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι σου, και άμεσοι και μελλοντικοί;
«Επόμενος στόχος είναι o ημιτελικός στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που θα γίνει στη Βουδαπέστη. Πέρσι έχασα τον ημιτελικό για 0.03 εκατοστά του δευτερολέπτου και θα ήθελα σε αυτό το Παγκόσμιο να καταφέρω να πάρω πρόκριση. Το 22.71 θα μου ανοίξει πολλές πόρτες και αναμένω να δω τι μπορεί να κρύβει το μέλλον. Πρώτα απ’ όλα θέλω να είμαι υγιής και να καταφέρω να ξεπεράσω τον εαυτό μου αρκετές φορές, για να φτάσω όσο πιο ψηλά γίνεται».
Ερ.: Η πιθανότατη συμμετοχή σου στο Παγκόσμιο της Βουδαπέστης, θα σου αλλάξει το πρόγραμμα προπόνησής σου ή συμμετοχών σε μίτινγκ, για να είσαι πανέτοιμη στο μέσο Αυγούστου;
«Στην αγωνιστική περίοδο το πρόγραμμα προπόνησης είναι ανάλογο με το πρόγραμμα των αγώνων μου. Δεν γνωρίζω ακόμη αν θα αγωνιστώ στο εξωτερικό, περιμένω τον μάνατζερ μου να με ενημερώσει. Θα προτιμούσα τον Αύγουστο να προετοιμαστώ για το Παγκόσμιο και να μην κάνω κάποιο αγώνα, αλλά αν έχω μια καλή πρόταση από τον μάνατζερ μου δεν νομίζω να δώσω αρνητική απάντηση».
Ερ.: Ποιο μήνυμα θα ήθελες να στείλεις, αρχικά στους δικούς σου ανθρώπους, που είναι δίπλα σου συνεχώς και ξέρουν από πρώτο χέρι τι θυσίες χρειάζεται ο πρωταθλητισμός, ακολούθως σε κάποιους οι οποίοι θα πρέπει να γνωρίζουν κάπως καλύτερα πώς ένας αθλητής γίνεται πρωταθλητής και τέλος, σε ένα νεαρό κορίτσι το οποίο ονειρεύεται να κάνει τον στίβο την αγαπημένη της ενασχόληση;
«Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους ανθρώπους που είναι δίπλα μου και με στηρίζουν, ειδικά σε αυτούς που καταλαβαίνουν τι είναι ο πρωταθλητισμός και τις θυσίες που κάνω. Ο πρωταθλητισμός δεν θέλει μόνο θυσίες, αλλά χρειάζεται οργάνωση, συγκέντρωση, θέληση, αφοσίωση, πείσμα, υπομονή, επιμονή και αγάπη για αυτό που κάνεις».
