Ιδιαίτερα συγκινητικό μέρος της καθιερωμένης ετήσιας εκδήλωσης βραβεύσεων (Μαθητικός Σχεδιασμός) της ΚΟΕΑΣ, ήταν οι οφειλόμενες τιμές προς αθλητές που αναδείχθηκαν πρωταθλητές πριν από πενήντα χρόνια (1968) στους Παγκύπριους Σχολικούς Αγώνες, όπως και στους Παγκύπριους Αγώνες Εφήβων/Νεανίδων.
Για διάφορους λόγους (μόνιμη διαμονή στο εξωτερικό, κυρίως) δεν κατέστη δυνατόν να παρευρεθούν όλοι και όλες της «φουρνιάς του 1968» στην εκδήλωση. Ωστόσο, ακόμη και η ευάριθμη παρουσία εκπροσώπων της γενιάς εκείνης ήταν αρκούντως συγκινητική.
Από τα κορίτσια του 1968 βραβεύθηκαν δύο μεγάλες πρωταθλήτριες του ΓΣΟ, η Στέλλα Καλοπαίδη (Γρηγορίου) και η Αθηνά Θεοδώρου (Κυριακίδου), οι οποίες έκαναν σπουδαία καριέρα τα επόμενα χρόνια, και αναδείχθηκαν σε κορυφαίες αθλήτριες πανελληνίως. Η Στέλλα Καλοπαίδη είχε νικήσει το 1968 στα 80μ. μετ’ Εμποδίων (από το 1969 καθιερώθηκε το αγώνισμα των 100μ. μετ’ εμποδίων). Διετέλεσε πρωταθλήτρια και ρέκορντγούμαν Κύπρου και Ελλάδας στα Εμπόδια (100 και 400 μέτρα), διακρίθηκε ακόμη στο Πένταθλο, το Ύψος και τις Σκυταλοδρομίες (4Χ100 και 4Χ400μ.). Ήταν από το 1968 έως το 1976, που αποσύρθηκε από τους στίβους, βασικό στέλεχος της Εθνικής Ελλάδας Νεανίδων και Γυναικών, συμμετείχε σε Βαλκανικούς, Μεσογειακούς και άλλους διεθνείς αγώνες. Εργάστηκε ως καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής, αλλά διακρίθηκε και ως πετοσφαιρίστρια στην ΑΕΛ. Η κόρη της, Μαρίλια Γρηγορίου, έγραψε επίσης χρυσές σελίδες στον κυπριακό στίβο.
Η Αθηνά Θεοδώρου ήταν επίσης πολυσύνθετη αθλήτρια-πρωταθλήτρια. Σταμάτησε πολύ νωρίς τον αθλητισμό λόγω σπουδών (Φαρμακευτική) στη Γαλλία. Πρόλαβε, όμως, να κάνει αισθητή την παρουσία της στους στίβους. Το 1968 ήταν νικήτρια στο Ύψος. Το 1971 αναδείχθηκε πανελληνιονίκις και ρέκορντγουμαν στο Πένταθλο, αλλά κέρδισε διακρίσεις, επίσης, εκτός από το Ύψος, στα Εμπόδια (80 και 100μ.), στο Μήκος και στις Σκυταλοδρομίες 4Χ100μ. και 4Χ400 μέτρα. Ήταν βασικό μέλος της Εθνικής Ελλάδας (Νεάνιδες/Γυναίκες). Ασχολήθηκε με τα κοινά από τα τέλη της δεκαετίας του 1970. Εξελέγη δημοτική σύμβουλος Λεμεσού και διετέλεσε επί 12 χρόνια (2004-2016) βουλευτής Λεμεσού.
Μέλη της Εθνικής Ελλάδας (Εφήβων ή Ανδρών) υπήρξαν ακόμα τρεις από τους βραβευθέντες. Ο γιγαντόσωμος Αλέξανδρος Ροβέρτου (ΓΣΟ), δισκοβόλος (περιστασιακά και σφαιροβόλος), ήταν πρωταθλητής ως έφηβος στην Κύπρο και την Ελλάδα, διακρίθηκε σε Βαλκανικούς Εφήβων και υπήρξε, βεβαίως, πρωταθλητής Κύπρου Ανδρών πολλές φορές. Ήταν ο δεύτερος Κύπριος στην ιστορία που πέρασε το φράγμα των 50 μέτρων στη Δισκοβολία. Ο «Άλαν» είχε ύψος και κλασικό σωματότυπο δισκοβόλου διεθνών προδιαγραφών και θα μπορούσε με συστηματική προπόνηση να κάνει μεγάλα πράγματα. Πάντως, τράβηξε την καριέρα του 17 χρόνια (1967-1984).
Πλούσια γκάμα είχε και ο Παναγιώτη Χατζηπαύλου (ΓΣΠ). Κύριο αγώνισμά του ήταν το Επί Κοντώ, στο οποίο έδρεψε επιτυχίες πανελληνίως και παγκυπρίως, κατά την περίοδο 1967-1970, αλλά διακρίθηκε και σε άλλα αγωνίσματα. Αναδείχθηκε παγκυπριονίκης (Εφήβων και Ανδρών) στο Δέκαθλο, ενώ ήταν αξιόλογος εμποδιστής. Σταμάτησε νωρίς τον αθλητισμό.
Ο Κυριάκος Σεραφείμ απουσίασε λόγω εγχείρησης, έτσι το έπαθλο παρέλαβε ο γιος του, Γιώργος, καλαθοσφαιριστής της ΑΕΚ Λάρνακας στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Καλαθοσφαιριστής υπήρξε και ο Κυριάκος, στον Πεζοπορικό. Μάλιστα, κατέκτησε τρία Κύπελλα Κύπρου (1969-1971). Ο στίβος ήταν το φόρτε του Σεραφείμ. Από το 1967 ώς το 1971 ήταν ο κορυφαίος παίδας και έφηβος εμποδιστής (110μ.) πανελληνίως. Στους Σχολικούς του 1968, πάντως, ο Κυριάκος, που ήταν και πολύ καλός σπρίντερ (μέλος της 4Χ100μ. Εφήβων Ελλάδας), είχε νικήσει στα 100 μέτρα. Την ίδια χρονιά, αν και ήταν μόλις 16 ετών, βγήκε τρίτος στους Πανελλήνιους Αγώνες Ανδρών, στα ψηλά εμπόδια. Ρέκορντμαν Ανδρών Κύπρου και Εφήβων Ελλάδας (με 14.7), διακρίθηκε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Εφήβων του 1970, στο Παρίσι. Σταμάτησε τον αθλητισμό στα 21 του, λόγω σπουδών.
Ο Γλαύκος Καριόλου ήταν ο εκπρόσωπος του προσφυγικού ΓΣ Πραξάνδρου στις βραβεύσεις. Ο πρώην δήμαρχος της Κερύνειας, είναι βέρος θαλασσινός, πασίγνωστός ως πρώτος καπετάνιος του «Καραβιού της Κερύνειας». Η θάλασσα ήταν το στοιχείο του, ωστόσο, ασχολήθηκε και με την ξηρά, στον στίβο, ως άλτης (Μήκος και Ύψος). Διακρίθηκε σε Παγκύπριους Αγώνες Παίδων αρχικώς. Το 1968, παίδας ακόμη, έκανε την πρώτη του επιτυχία στο Μήκος-που ήταν το «καλό» του αγώνισμα-στους Παγκύπριους Σχολικούς Αγώνες. Ακολούθησε μία ακόμα επιτυχία την επόμενη χρονιά και μετά αποσύρθηκε από τον στίβο για να αφοσιωθεί στις σπουδές του (που έχουν σχέση με τη θάλασσα) και στην αγαπημένη του θάλασσα της Κερύνειας.
Ο Κωνσταντίνος Σταυρινίδης, δρομέας αντοχής, του ΓΣΠ, επίσης σταμάτησε τον αθλητισμό πολύ νωρίς, μόλις τέλειωσε το σχολείο και κατετάγη στην Εθνική Φρουρά. Το 1968 τα «κατάφερε» στην κούρσα των 3.000 μέτρων, αν και όπως είπε, την ημέρα της κούρσας, το πρωί, βοηθούσε τον πατέρα του σε αγροτικές εργασίες, έπεσε και χτύπησε στη μέση. Έτρεξε με πόνους, αλλά όχι μόνο άντεξε, μα ανέβηκε και στο βάθρο των νικητών.
