ΤΟΥ ΑΡΓΥΡΗ ΑΡΓΥΡΟΥ
(απεσταλμένος της ΕΑΚ)
Φωτογραφίες: Πάρις Ανδρέου
Στα ημιτελικά των 110μ. με εμπόδια σταμάτησε η πορεία του Μίλαν Τράικοβιτς στους 32ους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο 7ος Ολυμπιονίκης του Ρίο δεν μπόρεσε να επαναλάβει τον θρίαμβο του 2016, παρά την αρκετά καλή του προσπάθεια, αφού χτύπησε στο 9ο εμπόδιο, έχασε το ρυθμό του, ξαναχτύπησε στο 10ο και τερμάτισε, παρά την ατυχία του, σε χρόνο 14.01! Αυτός τον κατέταξε στην 23η θέση των Ολυμπιακών του Τόκιο, σε συμμετοχή 40 αθλητών, αλλά το σημαντικό από το δύσκολο πρωινό για τον Τράικοβιτς, είναι ότι έδειξε να επανέρχεται στις γρήγορες εμφανίσεις. Σε μια δύσκολη χρονιά, με τους τραυματισμούς του, που δεν του επέτρεψαν να ακολουθήσει σωστά ούτε το πρόγραμμα στον κλειστό ούτε την προετοιμασία του για τους Ολυμπιακούς, ο Μίλαν Τράικοβιτς, απέδειξε και στο Τόκιο, πως παραμένει ένας μαχητής, που τα δίνει όλα στους μεγάλους αγώνες και αν μην τι άλλο, άφησε υποσχέσεις πως θα επανέλθει με τη νέα χρονιά στις υψηλές του επιδόσεις.
Αναφερόμενος στην κούρσα, στην τρίτη ημιτελική σειρά, στην οποία βρισκόταν στην 4η θέση, προτού τον «κόψει» το 9ο εμπόδιο, ο Μίλαν Τράικοβιτς, είπε: «Έτσι είναι τα εμπόδια. Δεν το περίμενα να συμβεί σε μένα, όμως συνέβη. Ένιωθα καλά, πιο καλά από χθες, είχα την πίστη, ότι μπορώ να κάνω χρόνο κοντά στα 13.30 για να μπω τελικό. Τελικά μπήκαν με 13.32 και θα ήμουν κοντά. Ήταν μια δύσκολη κούρσα, γενικά σαν αγώνας από χθες το απόγευμα μέχρι σήμερα το πρωί. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να είμαι δυσαρεστημένος, γιατί καθόμουν δύο μήνες, τον Μάρτη και τον Απρίλη, με δύο θλάσεις, 5 MRI, θεραπείες… Δεν ξέρω πώς τα κατάφερα να τρέξω, να είμαι υγιής, να κάνω δύο κούρσες αρκετά καλές, δύο κούρσες αρκετά γρήγορες, χωρίς να νιώθω κάποια ενόχληση στο σώμα μου. Αυτό μού δίνει θάρρος για τη συνέχεια».
Η παρουσία του σημαιοφόρου τη ομάδας μας στο Τόκιο, σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις και σε πολλούς σπουδαίους τελικούς, τον κάνουν να αισθάνεται την πίεση ότι σε κάθε μεγάλη συμμετοχή του πρέπει να διακρίνεται. «Σίγουρα όταν έρχεσαι από μία Ολυμπιάδα με τελικό και γενικά από τελικούς σε μεγάλες διοργανώσεις, δεν μπορείς να μην ζητάς παραπάνω από τον εαυτό σου. Κι εγώ το ίδιο, το ζητούσα, ήταν μακριά, το ήξερα, όμως το πάλεψα. Αυτή η ατυχία, τώρα θα μου πεις συμβαίνει, δεν πειράζει, αλλά εντάξει. Εννοείται ότι θα πειράξει, θα τη θυμούμαι και ελπίζω του χρόνου να επανέλθω δυνατός. Νιώθω πολύ ωραία και περήφανος για τον εαυτό μου, που κατάφερα μέσα από τόσες δυσκολίες να βρεθώ στα ημιτελικά των Ολυμπιακών», ήταν η αναφορά του, ενώ για τη διαφορά που έχουν οι Ολυμπιακοί από άλλες διοργανώσεις, απάντησε: «Όταν είσαι στους Ολυμπιακούς, ισορροπούνται τα πάντα. Είμαστε όλοι το ίδιο. Ερχόμαστε στο ίδιο γήπεδο, κάνουμε μαζί προπόνηση, τις ίδιες ώρες, στα ίδια εμπόδια, στους ίδιους βατήρες. Υπάρχει μία ισορροπία μεταξύ μας. Ναι μεν υπάρχουν πιο καλοί αθλητές, πιο γρήγοροι, πιο αργοί, όμως όλοι ξεκινούμε από την ίδια γραμμή και αυτό είναι το ωραίο του μεγάλου αγώνα. Τα τελευταία χρόνια πάω σε μεγάλους αγώνες και νιώθω πολύ ωραία, αν δεν πήγαινα θα το θεωρούσα αποτυχία. Πηγαίνω στα Ντάιαμοντ Λιγκ, που προσκαλούνται να συμμετάσχουν οι καλύτεροι αθλητές και νιώθω περήφανος που είμαι κι εγώ ανάμεσα σε αυτούς. Έδειξα ότι στους μεγάλους αγώνες παίρνω μπρος με το μυαλό μου και προσπαθώ να βγάλω ό,τι καλύτερο μπορώ τη δεδομένη στιγμή. Πιστεύω ότι το έβγαλα και σε αυτούς τους αγώνες. Και στον ημιτελικό, πιστεύω αντικειμενικά ότι θα ήταν πιο γρήγορα από εχθές, θα ήταν η καλύτερη φετινή μου επίδοση. Τι να πω;».
Βρισκόμαστε στις αρχές του Αυγούστου και για έναν αθλητή υψηλού επιπέδου, που πέρασε από τραυματισμούς και αρχίζει τώρα να βρίσκει ρυθμό, ίσως η σεζόν να μην ολοκληρωθεί. Αναλόγως τι μίτινγκ θα υπάρχουν, ο Τράικοβιτς δεν αποκλείεται να λάβει μέρος σε κάποια από αυτά. «Γενικά η σεζόν τελείωσε, δεν έχω κάποιο στόχο για να συμμετάσχω σε κάποιους αγώνες, πέραν από το να βρω το ρυθμό μου και ίσως κάποιο χρηματικό έπαθλο. Ίσως να κυνηγήσω έναν καλό χρόνο που θα μου δώσει κίνητρο για την επόμενη χρονιά».
Από τον Σεπτέμβρη του 2020, ο Μίλαν Τράικοβιτς μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, εντασσόμενος στις ακαδημίες «Άλτις», έχοντας ως προπονητή τον Αντρέας Μπεμ. Οι τραυματισμοί του, ωστόσο, δεν επιτρέπουν σύγκριση ή κριτική για το πώς πήγε αυτή η συνεργασία. «Δεν μπορώ να κρίνω τη χρονιά, με τις ατυχίες που είχα», ήταν η απάντησή του, ενώ άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο να επιστρέψει άμεσα στην Κύπρο, καθώς στερείται πολύ σημαντικά πράγματα στη ζωή, όπως η οικογένειά του, η κοπέλα του, οι φίλοι του κλπ. «Πέρασα αρκετά δύσκολα ψυχολογικά στην Αμερική. Τους τελευταίους δύο μήνες που ήμουν Κύπρο βρήκα τα πόδια μου. Τότε δούλεψα πάρα πολύ και ήρθα εδώ έτοιμος. Εμείς είμαστε διαφορετικός λαός, πιο ευχάριστος. Στην Αμερική ήταν οι δύο ώρες επαγγελματικής προπόνησης, και μετά; Αυτό το μετά μού λείπει»…
